Teren na potrzeby szkoły przekazał w 1928 darowizną ówczesny dziedzic wsi Sierakówek Michał Wodzyński. Zawiązany został Komitet Budowy Szkoły, w którym znaleźli się: wójt gminy Skrzany pan Stobbe, nauczyciel Józef Żółtowski, gospodarze wsi Sierakówek: Jan Surma i Tomasz Kostrzewa oraz gospodarze wsi Sałki: Syska, Świderski i Florczak. Po roku budowy, w dniu 20 października 1929 roku odbyło się poświęcenie nowego dwukondygnacyjnego budynku, dokonane przez dziekana parafii Gostynin, księdza Kaczyńskiego. Następnego dnia rozpoczęły się zajęcia lekcyjne, a pierwszym kierownikiem pięcioklasowej szkoły powszechnej został Józef Żółtowski. Wśród czterech nauczycieli byli: Eugenia Żółtowska, Ludwika Janowska, Zofia Krzesińska i Jan Ślązak.

24 czerwca 1931 roku na terenie szkoły odsłonięty został pomnik Józefa Piłsudskiego, jako symbolu zwycięstwa Polaków nad bolszewikami.
W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych ze Starostą Gostynińskim Grabowskim na czele. Należy podkreślić, że w roku szkolnym 1934/35 w tej szkole uczyło się 182 dzieci.

Kolejna ważna decyzja podjęta została podczas zebrania rodziców w dniu 14 września 1937 roku. Powołano wówczas komitet fundacji sztandaru. W jego składzie znaleźli się: Surma, Śniadała, Kucharek, Świdrowski, Czapiewski, Wodzyński, Pawłowski, Imbirczyk i Habasiński. Sztandar haftowała miejscowa nauczycielka Eugenia Żółtowska, a postać św. Stanisława Kostki wyhaftowano w pracowni w Warszawie. Poświęcenie sztandaru dokonał 3 maja 1938 roku ksiądz proboszcz Kaczyński. Sztandar obecnie ufundowany dla szkoły przez księdza kanonika Jerzego Ławickiego, wieloletniego proboszcza parafii Miłosierdzia Bożego w Gostyninie i nauczyciela religii w szkole w Sierakówku, jest repliką właśnie tego pierwotnego.

Okres rozkwitu szkoły przerwał czas wojny. Nauczyciele zostali aresztowani, kierownika Żółtowskiego wywieziono na Rugię, a w budynku urządzono kwaterę wojsk niemieckich i szpital polowy. Sztandar, chociaż ukryty w budynku zaginął w czasie wojny. Brak nauczycieli powodował,
że powojenny okres funkcjonowania szkoły, już jako 7-klasowej szkoły powszechnej, rozpoczął się dopiero w maju 1946 roku. Pierwszym kierownikiem powojennym został pan Osiński, zatrudniano 3 nauczycieli, a do szkoły uczęszczało 170 uczniów.

W 1946 roku kierownictwo szkoły objęła Helena Gacoń i funkcję tą sprawowała do 1962 roku. W gronie nauczycielskim pracowali m.in. pani Kowalska oraz panowie Wąsiewicz, Religa, Nowicki i Bryła. Uruchomiono wówczas szkołę wieczorową. Powołano szkolny zespół pieśni i tańca.

Po przejściu pani Gacoń na emeryturę kierownictwo szkoły objął Klemens Fligiel i pozostawał na tym stanowisku do 1981 roku. W międzyczasie na krótko kierownikami byli: Władysław Głowacki, Janina Brzezińska i Maria Głowacka. W budynku funkcjonowała równocześnie Szkoła Przysposobienia Rolniczego kierowana przez Zygmunta Augustyniaka. Od 1965 roku rozpoczęła działalność szkoła ośmioklasowa. Prężnie działała drużyna harcerska imienia Juliusza Słowackiego.

W 1981 roku dyrektorem szkoły została Wanda Owczarek. Szkoła podlegała pod Gminnego Dyrektora Szkół w Gostyninie, które to stanowisko piastował obecny dyrektor Szkoły Podstawowej w Zwoleniu Tadeusz Fijałkowski. Szkoła Podstawowa w Osinach stanowiła punkt filialny szkoły w Sierakówku i została ostatecznie zlikwidowana w 1990 roku, a uczniowie przeszli do Sierakówka.

Od 1983 roku stanowisko dyrektora obejmuje Henryka Trawczyńska. Od połowy lat osiemdziesiątych prowadzono systematyczne starania
o rozbudowę i modernizację szkoły. Brakowało sanitariatów, centralnego ogrzewania, szatni, izb lekcyjnych. W 1987 roku zawiązano Społeczny Komitet Budowy Szkoły, a jego przewodniczącym został Zygmunt Lewandowski. Wskutek zmian organizacyjnych administracji lokalnej próba ta zakończyła się niepowodzeniem.

Nowy komitet na czele z Ryszardem Rutą powołano w 1992 roku. W składzie tego komitetu znaleźli się: Zdzisław Balcerzak, Janusz Graczyk, Piotr Jędrzejczak, Waldemar Kuciapski, Jadwiga Matusiak, Urszula Morawska, Maria Świdrowska i Bogdan Toruniewski. Zorganizowano zbiórkę funduszy, dokonano zakupów materiałów, opracowano dokumentację projektową, rozpoczęto prace fundamentowe. Obejmując stanowisko wójta Jan Krzewicki podjął się realizacji inwestycji i w sierpniu 1995 roku oddano do użytku skrzydło budynku, w którym znalazły się 3 izby lekcyjne, sanitariaty, szatnie i kotłownia olejowa. We wrześniu 1996 roku do budynku szkolnego przeniesiono oddział przedszkolny oraz bibliotekę gminną.

Ostatnie lata zdominowane były podobnie, jak w całym kraju okresem przekształceń. Od 1 września 1999 roku powstała tutaj sześcioklasowa szkoła podstawowa oraz trzyklasowy oddział zamiejscowy Gimnazjum w Białotarsku. Szkole Podstawowej w Sierakówku przyporządkowano filię w Leśniewicach. W roku 2001 zlikwidowana została szkoła w Leśniewicach, a uczniowie przeniesieni zostali do Sierakówka.

Konieczne stało się powiększenie budynku. Zapadła decyzja o budowie nowego obiektu, bowiem ekspertyza starego budynku wykazała, że remont jest technicznie i ekonomicznie niecelowy. W 2003 roku powołano Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Sierakówku. W szkole znalazło się 177 dzieci. Wiosną tegoż roku rozpoczęto budowę. 1 czerwca 2004 roku rozpoczęła się rozbiórka starego przedwojennego budynku. Zlikwidowana została szkoła w Skrzanach, a jej uczniowie trafili do Sierakówka.

Po wielu latach starań 1 września 2004 roku Sierakówek doczekał się nowej, pięknej szkoły, a liczba uczniów przekroczyła 200. Szkole przywrócono przedwojenne imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. Na dziedzińcu przed szkołą przedstawiciele rodziców Waldemar Kuciapski, Józef Halama i Dariusz Nadarzy we współpracy z Zakładem Komunalnym w Solcu wykonali pomnik patrona szkoły z tablicą zaprojektowaną przez nauczycielkę szkoły Joannę Kuciapską.

Henryka Trawczyńska